Vanaf 1 januari 2015 is voor iedere inhoudingsplichtige de werkkostenregeling (hierna: WKR) verplicht van toepassing.
U dient daarom over alle vergoedingen (in geld) of verstrekkingen (in natura) die als loon worden aangemerkt, in beginsel ‘gewoon’ loonheffingen moeten inhouden. U mag een groot aantal van deze vergoedingen of verstrekkingen ook in de WKR onderbrengen. Voor diverse vergoedingen of verstrekkingen gelden echter gerichte vrijstellingen en nihilwaarderingen. Verder is de WKR vormgegeven als een forfaitaire regeling. Daarbij mag u als werkgever een vrijstelling toepassen van 1,2% van de totale fiscale loonsom (exclusief eindheffingsbestanddelen) voor diverse zaken die u aan uw personeel verstrekt en waarvoor geen gerichte vrijstelling of nihilwaardering geldt.
LET OP: met ingang van 1 januari 2020 is de vrije ruimte aangepast. Over het fiscale loon tot en met € 400.000 geldt in beginsel een vrije ruimte van 1,7% en over het meerdere is dan 1,2% vrijgesteld.
Het kabinet heeft echter in het kader van de COVID-19 crisis het percentage van 1,7% voor het jaar 2020 zelfs verhoogd naar 3%.
Voor het jaar 2021 zou het percentage van 3% over het fiscale loon tot en met € 400.000 weer terug gaan naar 1,7% en wordt het percentage van 1,2% over het meerdere verlaagd naar 1,18%. Dat is echter in de Kamerbrief van 21 januari jl. weer aangepast. Ook voor 2021 geldt voor het fiscale loon tot en met € 400.000 een vrije ruimte van 3% maar voor het meerdere wordt het percentage wel verlaagd naar 1,18%.
De WKR is nog steeds een complexe regeling met veel uitzonderingen en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat deze regeling steeds complexer wordt. Bijvoorbeeld geldt dat de aanwijzing als eindheffingsbestanddeel niet ongebruikelijk mag zijn en dat is voor een belastingplichtige niet makkelijk vast te stellen.
Wij adviseren u om deze regeling jaarlijks goed te monitoren. Ook adviseren wij u om duidelijk in de administratie vast te leggen dat beloningsbestanddelen als eindheffingsbestanddeel worden aangewezen.
Dit om te voorkomen dat als de administratie ondeugdelijk en onduidelijk is, deze vergoedingen en verstrekkingen als individueel loon aangemerkt worden en met loonheffing van de werknemer belast wordt.